We hebben een opdracht: naasten betrekken bij de behandeling

Familie en naasten spelen een grote rol in het herstel van mensen met psychische problemen. Toch is het betrekken van familie in de psychiatrie niet altijd vanzelfsprekend. Manager Willemijn van Ledden van het Expertisecentrum GGZ voor Doven en Slechthorenden bij Pro Persona wil dat veranderen. Familiebeleid staat bij haar hoog op de agenda.

Willemijn. “In de psychiatrie is het lijden vaak onzichtbaar. Lichamelijke ziekten roepen vaak begrip en steun op, terwijl psychisch lijden zoals depressie of suïcidaliteit vaak onbegrip en stigmatisering oproept. Dat maakt het voor familie en naasten moeilijker om steun te vinden en betrokken te blijven. Naasten voelen zich soms machteloos of raken geïsoleerd. Terwijl hun perspectief ontzettend belangrijk is voor het herstel van de cliënt. Daarom is het zo belangrijk dat we hen vanaf het begin betrekken.”

De familieraad
En daar komt de familieraad in beeld. De familieraad en de aandachtsfunctionarissen  denken mee over beleid en geven advies aan de organisatie over familiebetrokkenheid, maar zegt Willemijn: “de familieraad is klein, ik wil graag meer naasten aantrekken en de activiteiten uitbreiden.” Op dit moment worden er vaste spreekuren gerealiseerd in het Expertisecentrum met het lid van de familieraad uit Ede. Als naaste kun je bij haar terecht met vragen. Willemijn zegt daarover: “met meer leden kunnen we dat uitbreiden, maar dit is een mooi begin”.

Er is geregeld contact met de familievertrouwenspersoon. Zij is vaak bij de vergadering van de familieraad aanwezig en heeft dan waardevolle input. Ze helpt de verbinding te herstellen tussen familie, cliënt en behandelaar. Ook brengt ze signalen en verbeterpunten terug naar de organisatie.

“Een veel gehoorde klacht is toch nog dat naasten meer en beter betrokken moet worden, dus we zijn er nog niet.” zegt Willemijn. “Ik heb er begrip voor dat het lastig is voor behandelaren. Geprotocolleerde behandeling, lange wachtlijsten… Maar we hebben een opdracht: Naasten betrekken bij de behandeling, zodat er een samenwerking ontstaat tussen de behandelaar, cliënt en naaste”.